Κάποτε δύο φίλοι μοναχοί περπατούσαν σε μια έρημο με προορισμό το μοναστήρι τους απ’το οποίο έλειπαν τόσο καιρό.
Στο δρόμο για τον γυρισμό, λοιπόν, συναντούν ένα ορμητικό ποτάμι.
Καθώς προχωρούν κατά μήκος, μήπως βρουν κάποια γέφυρα, βρίσκουν μία γυναίκα να κλαίει στην όχθη παρακάτω, δίπλα από μία γκρεμισμένη γέφυρα.
“Τι έπαθες καλή μου;” τη ρωτάει ο γηραιότερος απ’τους δύο μοναχούς.
“Η οικογένειά μου είναι στο χωριό στην άλλη όχθη, αλλά ήρθαν πριν από μερικές μέρες στρατιώτες και λεηλάτησαν το χωριό.
Με πήραν και μένα μαζί τους, αλλά κατάφερα και τους ξέφυγα, όμως δεν μπορώ να γυρίσω τώρα, γιατί αυτοί οι αγροίκοι κατέστρεψαν και τη γέφυρα καθώς έφευγαν…“
“Ανέβα στην πλάτη μου και θα προσπαθήσουμε να περάσουμε απέναντι μαζί.” της λέει ο μοναχός.
Ο άλλος μοναχός τον κοιτάει άναυδος, αλλά δε μιλάει.
Με πολύ προσπάθεια, καταφέρνουν τελικά και διασχίζουν τον ποταμό, και ο μοναχός αφήνει τη γυναίκα να καταίβει απ’την πλάτη του.
Αυτή τους ευχαρίστησε με λιγμούς, και έτρεξε προς το χωριό.
Οι μοναχοί έτσι, συνεχίζουν το δρόμο της επιστροφής προς το μοναστήρι.
Οι ώρες περνούσαν, και ο δεύτερος μοναχός φαινόταν ενοχλημένος αλλά δε μιλούσε.
“Τι έγινε και είσαι έτσι;” τον ρωτάει ο μεγάλος μοναχός.
“Δάσκαλε, δεν ήθελα να στο πω, αλλά με ενόχλησε πολύ που κουβάλησες τη γυναίκα.
Ξέχασες όλους τους όρκους που έχουμε δώσει στο τάγμα μας;
Ξέρεις πολύ καλύτερα από εμένα ότι απαγορευόταν να κουβαλήσεις τη γυναίκα, γι’αυτό και εγώ δεν έκανα καμία κίνηση να τη βοηθήσω.
Πώς μπόρεσες και το έκανες;”
Ο γηραιός τον κοιτάει με αγάπη στο βλέμμα του και του λέει:
“Εγώ αδερφέ μου, βοήθησα τη γυναίκα να επιστρέψει στο σπίτι της, και την άφησα στην αντίπερα όχθη του ποταμού.
Μάλλον δεν έχεις καταλάβει τους όρκους, γιατί εσύ ακόμα την κουβαλάς μέσα σου…“
Μερικές σκέψεις:
- Πόσα πράματα ακόμα κρατάς μέσα σου ενώ έχουν τελειώσει;
- Πόσα ξέχασες να αφήσεις στην αντίπερα όχθη του ποταμού και ακόμα τα βαστάς στην πλάτη σου;
- Ποιες προσωπικές αποτυχίες ή ιστορίες που δεν σε βοηθούν και σε βαραίνουν, επαναλαμβάνεις ξανά και ξανά στον εαυτό σου και στους άλλους;
- Πότε νομίζεις ότι θα’ταν μια καλή στιγμή για να τα αφήσεις κάτω και να προχωρήσεις το ταξίδι σου;
- Το αντίθετο ισχύει επίσης: ποιες προσωπικές ΕΠΙΤΥΧΙΕΣ κρατάς ακόμα μέσα σου και τις επαναλαμβάνεις στις σκέψεις και τα λόγια σου;
- Έχεις επαναπαυθεί σε αυτές και έχεις σταματήσει να προχωράς;
- Πολλές φορές, μάλιστα, οι επιτυχίες είναι πολύ πιο επικίνδυνες από τις αποτυχίες, γιατί μας κάνουν να χαλαρώνουμε, και είναι πιο εύκολο να “γλιστρήσουμε” απ’το μονοπάτι μας και να χτυπήσουμε.
- Είναι εύκολο να πούμε “ωραία είναι και εδώ” και να “μείνουμε στο νησί της Κίρκης και ποτέ να μην φτάσουμε στην Ιθάκη” (έχοντάς το όμως, πάντα, κρυφό καημό).
- Πόσους γνωρίζεις που μόλις απέκτησαν δύναμη ή άρχισαν να έχουν επιτυχία έγιναν περισσότερο εγωιστές και σταμάτησαν να νοιάζονται για τους άλλους;
- Πόσο εύκολο είναι να πεις μόλις χάσεις μερικά κιλά “ε δικαιούμαι μία τούρτα τώρα” – ξαναπαίρνοντας τα ίδια ή και περισσότερα,
- ή μόλις κερδίσεις λίγα περισσότερα χρήματα να πεις “ε δικαιούμαι να πάω για ψώνια τώρα” – ξοδεύοντας τα ίδια ή και περισσότερα;
- Γιατί οι στατιστικές λένε ότι αν κάποιος κερδίσει το Τζόκερ σε ένα χρόνο θα είναι πιο χρεωμένος απ’όσο είναι τώρα; Χμμμ…
Εδώ ταιριάζει αυτό που είχε πει και ο Kipling στο γνωστό του (και αγαπημένο μου) ποίημα “Αν…”:
“Αν ν’αντικρίζεις σου βαστά το θρίαμβο και τη συμφορά παρόμοια
Και όμοια να φέρεσαι σε αυτούς τους δύο τυραννικούς απατεώνες…”
- Πάνω απ’το πρώτο μισό του 2015 έχει περάσει ήδη. Εσύ το κουβαλάς ακόμα μέσα σου;
- Υπάρχουν μήπως πράματα που κουβαλάς ακόμα και από τα προηγούμενα έτη μέσα σου;
- Μήπως είναι καιρός να τα αφήσεις κάτω και να προχωρήσεις;
- Το ποιο σημαντικό: Ποιο είναι ΕΝΑ πράγμα που ξέρεις αυτή τη στιγμή ότι σε κρατάει πίσω, αλλά ανήκει στα “φαντάσματα του παρελθόντος” και θα έπρεπε να το έχεις αφήσει κάτω καιρό τώρα;
- Μήπως η επόμενη καλύτερη ώρα να το αφήσεις κάτω είναι τώρα;
Άφησέ το και προχώρα. :)