Πώς να αποτυγχάνεις πολύ αλλά να συνεχίζεις να προχωράς (+ μερικές από τις μεγάλες μου αποτυχίες)

Μπορείς και να το ακούσεις πατώντας το play!

Ακολούθησε το Neuroselfmastery Podcast!

Μπες στην αγαπημένη σου πλατφόρμα για Podcasts, πάτα “Follow”, και γράψε ένα σύντομο Review, ώστε να το βρει περισσότερος κόσμος που το χρειάζεται!

iTunes | Overcast  | Stitcher | Spotify | Castbox

Ένας αναγνώστης μου έστειλε τις προάλλες το παρακάτω μήνυμα…

Φίλε Teo,

Συμφώνω με όλα αυτά που αναφέρεις, πιστέυω όμως ότι μερικές φορές ακόμα και αν ξέρεις τι χρειάζεται να κάνεις για να μπείς σε μια διαδικασία δια βιου μάθησης και αυτοβελτίωσης δεν καταφέρνεις ποτέ να το κάνεις συνήθεια.

Είτε γιατί πολύ απλά ποτέ δεν βρίσκεις τον χρόνο ή πέφτεις θύμα υποχρεώσεων και άλλων αντιπερισπασμών.

Πρέπει πρώτα να υπάρχουν πολυ καλά θεμέλια αυτο-πειθαρχίας.

Για αυτό θα ήθελα να σε ρώτησω να μοιραστείς μαζί μας πώς καταφέρνεις να είσαι συνεχώς αποδοτικός και να βαδίζεις σε μια μόνιμη πορεία αυτοβελτιωσης;

Με εκτίμηση,

Κώστας

Φίλε Κώστα, η αλήθεια είναι πως ΔΕΝ είμαι συνεχώς αποδοτικός.

Βαδίζω σε μία μόνιμη πορεία αυτοβελτίωσης, ναι, αλλά όπως και εσύ – πέφτω συνέχεια, και πολλές φορές κάνω ένα βήμα μπρος και τρία ή πέντε ή ΔΕΚΑ βήματα πίσω.

Έχω πάρα πολλές αποτυχίες στην καθημερινότητά μου, και πολλές φορές υπεραναλύω αυτά που έχω να κάνω, και εντέλει δεν κάνω τίποτα.

Κάποιες φορές βασανίζομαι από παραλυτικό άγχος και υπερφόρτωση επειδή βάζω συνεχώς πολλές υποχρεώσεις στο πιάτο μου – σε τέτοιο βαθμό που κάποιες μέρες δε θέλω να σηκωθώ το πρωί απ’το κρεββάτι, θέλω απλά να κάτσω εκεί να κοιτάω το ταβάνι. 

Θέλει κουράγιο μερικές φορές να σηκωθείς απ’το κρεβάτι σου.

Ώρες ώρες έχω αίσθημα αναξιότητας και σκέψεις αυτο-αμφισβήτησης – “υπάρχουν τόσοι και τόσοι που το κάνουν καλύτερα από μένα, γιατί ασχολούμαι; Γιατί να συνεχίσω;”

“Ίσως να έπρεπε να περιμένω μερικά χρόνια ακόμα.” “Ίσως να μην είναι για μένα αυτό, γιατί το συνεχίζω;” “Μήπως θα’ταν καλύτερα να το αφήσω;”

Ώρες ώρες μπορεί απλά να έχω θυμό και επιθετικότητα προς όλους και προς όλα, και όλα να μου φταίνε. Γιατί είμαι ξενερωμένος κυρίως με τον εαυτό μου – ίσως και με τον κόσμο.

Δεν είναι όλα ρόδινα, και προσπαθώ – πλέον τουλάχιστον – να μην τα παρουσιάζω έτσι, γιατί κατανοώ ότι δίνω λάθος εντύπωση στον κόσμο. Και μετά δεν έχω ποιος να με βοηθήσει ή με ποιον να πανηγυρίσω.

Όταν δεν παρουσιάζεις τα λάθη σου, και το πού υστερείς, στους γύρω σου, στους φίλους σου, στην οικογένειά σου, στους αγαπημένους σου… Δεν μπορεί ο κόσμος να καταλάβει τη χαρά σου όταν πετυχαίνεις – “αφού πάντα πετύχαινες, τι το ξεχωριστό;”.

Δεν μπορεί ο κόσμος να σε καταλάβει άμα δεν ανοίγεσαι. Δεν μπορούν να σε καταλάβουν όταν στεναχωριέσαι, και δεν μπορείς να πανηγυρίσεις, να γιορτάσεις όταν εν τέλει τα καταφέρνεις – γιατί δεν ξέρουν τι περνούσες.

Όμως, τουλάχιστον, πλέον είμαι πολύ πιο επιεικής με τον εαυτό μου και τα λάθη του

Μετά από τόσα χρόνια που “με μελετώ”, που βλέπω τις αποτυχίες μου, που ψάχνω γιατί έφαγα και τρώω τα μούτρα μου, τι δεν έκανα καλά, και τι θα μπορούσα να κάνω καλύτερα, πλέον ο εαυτός μου με ξαφνιάζει πολύ λιγότερο. Αυτό είναι το καλό.

Μπορεί να έχω καταφέρει μόνο το 5-10% αυτών που θα ήθελα μέχρι τώρα. Όμως δεν έχει σημασία.

Ο Εγωισμός είναι ο χειρότερος Τύραννος.

Ανακάλυψα πως ο Εγωισμός μας είναι αυτός που μας τυφλώνει τις περισσότερες φορές και δεν μας επιτρέπει να δούμε το πόσο ατελείς είμαστε, και το πόσο υψηλές προσδοκίες έχουμε απ’τον εαυτό μας και τους άλλους.

Αυτός ο Εγωισμός που σου λέει πως “είσαι καλύτερος απ’αυτό” ή “θα έπρεπε να’χεις καταφέρει πόσα παραπάνω μέχρι τώρα”. Αυτός ο Εγωισμός είναι ο χειρότερος τύραννος.

Με ξαφνιάζει όλο και λιγότερο πλέον το πόσο “μικρά πιθηκάκια” είμαστε ακόμα στο μυαλό μας και τη συμπεριφορά μας καθημερινά:

Όταν κάνεις “διατροφή” αλλά ξεκινάς με ένα γλυκάκι και μέσα σε λίγη ώρα έχεις φάει το μισό κουτί. Ή όταν βάζεις στοίχημα πως θα χάσεις 10 κιλά σε ένα μήνα (#fail), είναι η 10η προσπάθειά σου, και ξεκινάς “γιορτάζοντάς το” με ένα τεράστιο κομμάτι Λάβα Κέικ (#facepalm).

Όταν λες κόβω το κάπνισμα για 6η φορά, και σε λίγη ώρα λες “άκυρο, το παίρνω πίσω, φέρε ένα”. Ή γράφεις άρθρο για το πώς έκοψες το κάπνισμα, και λίγους μήνες μετά το ξαναρχίζεις – και το διαγράφεις γιατί αισθάνεσαι υποκριτής (#ρεζίλι).

Όταν συζητάς με τους φίλους σου το πόσο καλύτερος είσαι από τον γείτονα που φωνάζει και βάζει δυνατά μουσική, ή τον άλλον που βγαίνει έξω, βρίζει και καλεί την αστυνομία – και μετά από λίγες ώρες ή μέρες πας και κάνεις τα ίδια.

Όταν κάνεις μεγάλα πλάνα και βάζεις πολύ ωραίους, μαγικούς, απίθανους στόχους, να τελειώσω τη σχολή το επόμενο 6άμηνο, να κάνω 6-pack, να κάνω το-και-το που θα μου αποφέρει τόσα €, και αμέσως μετά λες πάω για καφέ ή για ποτό να το γιορτάσω και να τα συζητήσω με τα παιδιά – ή ακόμα καλύτερα – μπαίνω να παίξω LoL να το συζητήσω εκεί με τα παιδιά.

Και εντέλει τα αναβάλλεις όλα – και το μόνο που κάνεις είναι να τα συζητάς με τους φίλους σου, γιατι “δεν έχω ενέργεια” “θέλω ύπνο” “τελικά ήταν χαζή ιδέα” ή συζητώντας τα να αισθάνεσαι ότι κάνεις βήματα προς τους στόχους σου. Ενώ στην πραγματικότητα παραμένεις στο ίδιο σημείο.

Όταν ανακαλύπτεις τους “απομακρυσμένους βοηθούς” (virtual assistants) στις Φιλιππίνες και προσλαμβάνεις έναν για 0.50 $ την ώρα για να κάνει μία εργασία σου και να σου γλιτώσει χρόνο ώστε να κάνεις άλλη, και εντέλει τον χρόνο που κερδίζεις κάθεσαι και παίζεις World of Warcraft…

Αγαπητέ Κώστα, το έχω “λούσει”

Αγαπητέ Κώστα, “το έχω λούσει” πάρα πολύ όλα αυτά τα χρόνια, πάμπολες φορές, σε όλους τους τομείς. Και ακόμη συνεχίζω, αρκετά, με πολύ θεαματικούς τρόπους που ίσως να έπρεπε να αναφέρω συχνότερα. Έτσι, ίσως και εγώ να μην κορόιδευα τον εαυτό μου ότι είμαι καλύτερος.

Όμως τουλάχιστον, μαθαίνουμε, έστω και αργά, έστω και επίπονα, έστω και μπροστά σε κόσμο, με ρεζίλι.

Όσο δεν το βάζουμε κάτω, και συνεχίζουμε να σηκωνόμαστε, να τινάζουμε τη σκόνη από πάνω μας, να μαθαίνουμε και να προχωράμε μπροστά, όσο συνεχίζουμε να συγχωρούμε τον εαυτό μας και να μη του κρατάμε κακία, γιατί “τόσα ξέραμε, τόσα κάναμε” και όσο περισσότερο πληγώνουμε και πατάμε το Εγώ μας, και χτίζουμε μεγαλύτερη ταπεινοφροσύνη…

Τόσο περισσότερο σκληραγωγούμαστε και γινόμαστε δυνατότεροι.

Και σιγά σιγά γινόμαστε πιο δυνατοί και πιο άξιοι να καταφέρουμε αυτά που θέλαμε μικρότεροι.

Γιατί η ζωή δεν είναι εύκολη, και το να απαιτούμε να μας δωθούν έτοιμα αυτά που θέλουμε χωρίς να το αξίζουμε, ή με το να απαιτούμε να μας συμπεριφερθούν καλά χωρίς να το αξίζουμε, είναι ύβρις. 

Ή στην τελική, μπορεί να συνειδητοποιήσουμε καθ’οδόν πως πλέον δεν το θέλουμε αυτό το “κάτι”, και αλλάζουμε πορεία. Τώρα τουλάχιστον ξέρουμε τι ΔΕΝ θέλουμε.

Το μυστικό είναι να συγχωρείς τον εαυτό σου, να σηκώνεσαι, και να συνεχίζεις να προχωράς τον δρόμο σου.

Και να σταματήσουμε να προσπαθούμε να ξεγελάσουμε τον εαυτό μας – που είναι το ευκολότερο άτομο να ξεγελαστεί.

Για πρώτη φορά φέτος, κατάφερα να είμαι συνεπής με τον εαυτό μου και αυτά που λέω, και κατάφερα να επιτύχω πολλούς απ’τους στόχους που είχα βάλει χρόνια πριν.

Για δεύτερη φορά στη ζωή μου φέτος (πρώτη ήταν οι πανελλήνιες), τους τελευταίους μήνες, μπορώ να κοιτάω τον εαυτό μου στον καθρέφτη στα μάτια, και να χαίρομαι που είμαι εγώ – να είμαι περήφανος για τον εαυτό μου και να λέω “ρε φίλε, σε χαίρομαι, συνέχισε”.

Ο τρόπος που το κατάφερα ήταν τέρμα απρόσμενος, αυτά που άλλαξα ΠΟΛΥ ΜΙΚΡΑ και οι διαφορές είναι δραματικά ΜΕΓΑΛΕΣ μέσα στον τελευταίο χρόνο. Όμως δε θέλω να σου πω μεγάλα λόγια ακόμα.

Θα σου πω περισσότερα για το πώς τα κατάφερα στο επόμενο άρθρο. Όμως:

Προς το παρόν συγχώρεσε τον εαυτό σου.

Πείραμα:

Κάτσε και γράψε, σε χαρτί ή βίντεο: “Εαυτέ μου, αν και έχεις αποτύχει σε πολλά, πολλές φορές, σε συγχωρώ.” Ξαναγράψτο. Ξανά και ξανά. Πες το. Μέχρι να το αισθανθείς. Όσο ψεύτικο και αν σου ακουστεί στην αρχή. Κάτσε και γράψε συγκεκριμένα περιστατικά:

  • Σε συγχωρώ που χτες καθόσουν 3 ώρες στο Instagram
  • Σε συγχωρώ που έβγαλες το άρθρο σε 5 ώρες αντί για 2.
  • Σε συγχωρώ που ήσουν επιθετικός ανά φάσεις και δεν μίλησες όπως θα έπρεπε.
  • Σε συγχωρώ που…

Γιατί αν δεν συγχωρέσεις πρώτα εσύ τον εαυτό σου, δεν θα τα έχεις καλά μαζί του. Και θα είσαι μαζί του μιά ζωή.

Θα πρέπει να συγχωρέσεις πρώτα τον εαυτό σου, ώστε εν συνεχεία να μπορέσεις να ρίξεις τις προσδοκίες σου για να πετύχεις τους στόχους σου (21 λόγοι να ρίξεις τις προσδοκίες σου για να επιτύχεις μεγαλύτερους στόχους)

(1) Αν θες διάβασε αυτό το άρθρο για 25 τρόπους να αγαπήσεις περισσότερο τον εαυτό σουκαι (2) γιατί αυτό είναι υγιής – ΚΑΛΟΣ εγωισμός.

Εάν θες να εκτινάξεις τις επιδόσεις σου στο διάβασμα, αυτό το άρθρο είναι μόνο η αρχή. Ποια είναι τα πιο συχνά προβλήματα των μαθητών και των φοιτητών ή όσων έχουν διάβασμα;

1 – “Δεν μπορώ να συγκεντρωθώ.”

2 – “Δεν έχω όρεξη να διαβάσω.”

Γι’αυτό το λόγο δημιούργησα ένα πακέτο με όχι 1, όχι 2, αλλά 3 απαραίτητα και άμεσα εφαρμόσιμα video Courses, το οποίο το ονόμασα  “Μόνο τα Σ.Ο.Σ.” – για πρακτικές και άμεσες λύσεις σε Συγκέντρωση, Όρεξη, και Συνήθειες

Από τα 3 Course του πακέτου, πληρώνεις μόνο τα δύο. Το 3ο είναι δώρο από εμένα.  Επίσης θα λάβεις και αρκετό έξτρα υλικό – Webinar Recordings και άλλα.

Μπες και δες περισσότερες πληροφορίες στη σελίδα.

Γράψε την άποψή σου, σχόλια ή κάποια ιδέα σου, εδώ :)

Scroll to Top