Το καλό του να είσαι “κακός” με τον εαυτό σου

Μπορείς και να το ακούσεις πατώντας το play!

Ακολούθησε το Neuroselfmastery Podcast στην αγαπημένη σου πλατφόρμα για Podcasts:

iTunes | Overcast  | Stitcher | Spotify | Castbox

Αν δεν είμαι κακιά με τον εαυτό μου δεν θα κινητοποιηθώ να κάνω τίποτα” μου είπε η Κατερίνα, φοιτήτρια της Νομικής.

“Τα μπερδεύεις” της είπα. “Δεν είσαι κακιά, και ούτε χρειάζεται… Μία δασκάλα που είναι απαιτητική από τα παιδιά σημαίνει πως πρέπει να είναι και κακιά;”

“Ίσα ίσα, μπορεί να είναι αυστηρή και σκληρή μαζί τους, αλλά ταυτόχρονα καλή, να τα αγαπά πολύ, να τα σέβεται και να τα προσέχει. Και για αυτό να θέλει να είναι τόσο αυστηρή τους. “

Η αγάπη έχει να κάνει με το εάν νοιάζεσαι για τον άλλον, πόσο τον σέβεσαι, πόσο τον υποστηρίζεις και πόσο τον εκτιμάς (= τι αξία πιστεύεις πως έχει).

Και εκεί κρύβεται η διαφορά μεταξύ καλοσύνης και κακίας – στο αν υπάρχει αγάπη ή όχι.

Δεν έχει να κάνει με το πόσο αυστηρά και απαιτητικά συμπεριφέρεσαι στον εαυτό σου ή στους άλλους.

Το να μπορείς να αγαπάς κάποιον, και ταυτόχρονα να τον πιέζεις και να είσαι αυστηρός μαζί του, για να καταφέρει να αποκτήσει και να γίνει όλα αυτά που θέλει, είναι από τα πιο σημαντικά και δύσκολα πράγματα στον κόσμο.

Το να είσαι υποχωρητικός και ανεκτικός με κάποιον, να του κάνεις όλα τα χατίρια, να υπακούς σε κάθε απαίτηση, να ανέχεσαι κακές συμπεριφορές και συνήθειες… δείχνει πως δεν περιμένεις και πολλά από αυτόν. Πως δεν έχεις υψηλές προσδοκίες.

Δείχνει πως του επιτρέπεις να παραμένει κατώτερος από όλα αυτά που θα μπορούσε να είναι.

Αλλά, ναι, είναι ο πιο εύκολος και βραχυπρόθεσμα ευχάριστος δρόμος… Για πολλούς ανθρώπους, η εκπλήρωση επιθυμιών, η υποχωρητικότητα και η ανεκτικότητα είναι η μόνη μορφή αγάπης που πιστεύουν πως υπάρχει, δυστυχώς.

Ακολουθεί ένα πείραμα που, πέρα από το προφανές, θα σε βοηθήσει να καταλάβεις τι εστί μια διαφορετική όψη της αγάπης – η “Σκληρή Αγάπη“.

Το Πείραμα

Έχεις ακούσει για το πείραμα που έδειξε το “Pygmalion Effect” (φαινόμενο του Πυγμαλίωνα*);

Το πείραμα είχε γίνει σε δασκάλους. Κάποιοι ερευνητές πήγαν και κάνανε τεστ σε διάφορες τάξεις πολλών σχολείων.

Στη συνέχεια, ενημέρωσαν τους δασκάλους για κάποια παιδιά της τάξης τους πως είναι ιδιοφυΐες. Τους είπαν πως έχουν πολύ υψηλό δείκτη νοημοσύνης και να περιμένουν θαυμαστά πράγματα από αυτά στο μέλλον.

Απλά, τους προειδοποίησαν πως θα αργήσουν να “ανθίσουν”, και γι’αυτό δεν έχει φανεί ακόμα, και χρειάζεται υπομονή.

Τα υπόλοιπα παιδιά, τους είπαν, είναι στο φυσιολογικό, μέτριο, μέσο όρο.

Τους προειδοποίησαν επίσης να μην πουν τίποτα για αυτό σε κανέναν, και ιδίως στα παιδιά.

Αυτό που δεν γνώριζαν οι καθηγητές, ήταν πως τα ονόματα των παιδιών για τα οποία ενημερώθηκαν πως είναι ιδιοφυΐες, βγήκαν τυχαία από ένα καπέλο που περιείχε τα ονόματα όλων των μαθητών.

Ναι, δεν ήταν ιδιοφυΐες.

Και αυτό ήταν το νόημα του πειράματος.

Οι ερευνητές ξαναπήγαν σε αυτές τις τάξεις μετά από ένα χρόνο, και επανέλαβαν σε όλους τα τεστ IQ. Και αυτό που είδαν ήταν απλά μαγικό.

Τα σκορ των παιδιών που ήταν “αργοπορημένες ιδιοφυΐες” για τους δασκάλους τους, είχαν ανέβει σημαντικά. Όχι απλά γιατί μεγάλωσαν κατά 1 χρόνο, αλλά πολύ περισσότερο από το αναμενόμενο.

Ο δείκτης IQ των υπολοίπων παιδιών ήταν το ίδιο ή ίσως και να είχε πέσει λίγο σχετικά με το αναμενόμενο.

Το πείραμα επαναλήφθηκε πολλές φορές από τότε, και σε άλλα σχολεία, και από άλλους ερευνητές, καταλήγοντας  πάντα στα ίδια αποτελέσματα.

Τα παιδιά που πίστευαν οι καθηγητές για “αργοπορημένες ιδιοφυΐες”, είχαν γίνει σημαντικά πιο έξυπνα.

Μαγεία! Πώς έγινε αυτό; Αφού οι καθηγητές δεν είπαν τίποτα!

Τα συμπεράσματα του πειράματος

Αυτό που είδαν οι ερευνητές κατά τη διάρκεια του πειράματος, παρακολουθώντας τις τάξεις, ανά φάσεις, ήταν πως οι δάσκαλοι, είχαν μεγαλύτερες προσδοκίες από τις “αργοπορημένες ιδιοφυΐες”:

Τους συμπεριφέρονταν διαφορετικά – πιο σκληρά, αλλά και με μεγαλύτερη αγάπη.

  • Οι δάσκαλοί τους, πλέον, δεν ανέχονταν από αυτά να είναι αδιάβαστα
    ή να μην έχουν κάνει τις εργασίες τους.
  • Δεν ανέχονταν μέτριες απαντήσεις.
  • Τους έδιναν περισσότερες ευκαιρίες και πιο συχνά το λόγο.
  • Τα άκουγαν πιο υπομονετικά.
  • Είχαν πιο ενθαρρυντικά “μη-λεκτικά” μηνύματα και γλώσσα σώματος απέναντί τους.
  • Τα επιβράβευαν περισσότερο όταν έκαναν κάτι σωστά.
  • Δεν ανέχονταν κάτι λιγότερο από το τέλειο.
  • Ασχολούνταν περισσότερο μαζί τους.
  • Τα σέβονταν περισσότερο.

Γιατί πίστευαν πως αυτά τα παιδιά είναι ιδιοφυΐες. Και έτσι κι έγινε.

Για τους υπόλοιπους μαθητές:

  • Θα ανέχονταν και μέτριες απαντήσεις. “Έτσι και αλλιώς δεν είναι και πολύ έξυπνα”.
  • Τα διέκοπταν πιο εύκολα αν δεν τους άρεσε η απάντηση.
  • Έδιναν πιο αποθαρρυντικά “μη-λεκτικά” μηνύματα και γλώσσα σώματος.
  • Ασχολούνταν λιγότερο μαζί τους.

Επειδή πίστευαν πως αυτά τα παιδιά είναι μέτρια. Και έτσι κι έγινε.

Αυτό ήταν από τα πιο σημαντικά πειράματα που έγιναν στον χώρο της ψυχολογίας, και έδειξε τη δύναμη των “αυτο-εκπληρούμενων προφητειών“.

Δηλαδή, πώς αυτά που πιστεύουμε επηρεάζουν τη συμπεριφορά μας, χωρίς να το καταλάβουμε και, εν συνεχεία, επηρεάζουν τους γύρω μας, εκπληρώνοντας την “προφητεία” – αυτά που πιστεύαμε εξ αρχής.

Εσύ πώς συμπεριφέρεσαι στον εαυτό σου; Πώς συμπεριφέρεσαι στους γύρω σου;

Αυτό δείχνει το τι πραγματικά πιστεύεις για τον εαυτό σου και για τους άλλους.

Αν δεν σου αρέσει, κάνε τα πάντα για να το αλλάξεις. Δες τον εαυτό σου σαν “αργοπορημένη ιδιοφυΐα“.

Γιατί μπορεί να μην το ξέρεις, ΑΛΛΑ ΕΙΣΑΙ.

Γιατί το παραπάνω πείραμα έγινε με μαθητές μετρίου (φυσιολογικής) νοημοσύνης, και άρα ισχύει για ΟΛΟΥΣ μας.

Και αυτό συμπεριλαμβάνει και εσένα, τους φίλους σου, τους γνωστούς σου, και τον περισσότερο κόσμο.

Όλοι μας έχουμε τα σποράκια μέσα μας να γίνουμε ιδιοφυΐες σε κάτι, να εκφράσουμε ένα απεριόριστο δυναμικό και να επιταχύνουμε την εξέλιξη του κόσμου.

Ποια είναι τα δικά σου συμπεράσματα;

Θέλω να ξαναδιαβάσεις το πώς οι δάσκαλοι συμπεριφέρονταν στους μαθητές που θεωρούσαν “αργοπορημένες ιδιοφυΐες”.

Τους αγαπούσαν και τους σέβονταν περισσότερο; Ναι.

Αυτό σημαίνει πως ήταν πιο ανεκτικοί απέναντί τους; Όχι.

Τους καλομάθαιναν περισσότερο; Όχι.

Ανέχονταν μετριότητες; Όχι.

Αυτό είναι που ονομάζεται “σκληρή αγάπη“. Είναι μία μορφή αγάπης που κοιτάει όχι την προσωρινή καλοπέραση, αλλά το μακροχρόνιο και ουσιαστικό όφελος για τον άλλον.

Έχεις χαμηλές προσδοκίες από κάποιον; Τότε θα τον αφήνεις να επαναπαύεται. Θα τον καλομάθεις. Ο κόσμος μετά θα του φανεί άδικος και σκληρός, γιατί τίποτα δεν θα το καταφέρνει χωρίς να μοχθήσει.

Και κάποια στιγμή θα αποτύχει (αναπόφευκτα, όπως όλοι μας), και θα τα παρατήσει, αντί να συνεχίσει. Έτσι, ποτέ δε θα μπορέσει να εκφράσει πλήρως την ιδιοφυΐα, το τραγούδι, τις ιδέες, τη δημιουργικότητα που κρυβόταν πάντα μέσα του.

Εάν είσαι όμως σκληρός και αυστηρός μαζί του, θα τον έχεις εκπαιδεύσει, θα τον έχεις σκληραγωγήσει. Θα κουράζεται λιγότερο στην προσπάθειά του και θα παραιτείται πιο δύσκολα.

Τι είναι η “Σκληρή Αγάπη”

Σκληρή Αγάπη” (“tough love”): όταν αγαπάς κάποιον αλλά ξέρεις ότι κρύβει μέσα του ένα τεράστιο δυναμικό. Ξέρεις πως έχει κάποιες υποχρεώσεις προς τον εαυτό του και την κοινωνία. Οπότε για να τον βοηθήσεις να είναι συνεπής προς αυτές, πρέπει να είσαι ακλόνητος και αυστηρός μαζί του, αλλά και ταυτόχρονα να τον υποστηρίζεις και να τον αγαπάς.

Είσαι, λοιπόν, σκληρός με τον εαυτό σου; Αν ναι, καλά κάνεις, αλλά κάν’το με τον σωστό τρόπο και για τους σωστούς λόγους. Αγάπα τον εαυτό σου, λες και η ζωή σου εξαρτάται από αυτό. Γιατί έτσι είναι.

Αν όχι, ανέβασε τις προσδοκίες σου. Γίνε πιο σκληρός με τον εαυτό σου. Αγάπα τον αφόρητα μεν, αλλά εκπαίδευσέ τον. Μπες ηθελημένα σε καταστάσεις που θα σε σκληραγωγήσουν. Σε καταστάσεις με χρονικά όρια και υψηλό αντίτιμο αν δεν τα καταφέρεις. Γιατί εκεί εκδηλώνεται ο γίγαντας, ο θεός που έχεις μέσα σου, και ποτέ αλλιώς δε θα ξυπνήσει – γιατί δε τον χρειάζεσαι.

Οι δυνατότητες που κρύβονται μέσα σου, μπορούν να ξεκλειδωθούν μόνο όταν τις χρειαστείς – μέσα στις δυσκολίες.

Αν δεν γίνεις εσύ σκληρός με τον εαυτό σου, ηθελημένα, θα το κάνει η κοινωνία για σένα, και δε θα σου αρέσει. Θα σου φερθεί πολύ πιο σκληρά απ’όσο νομίζεις. Και θα το κάνει προς κατευθύνσεις που μπορεί να μη θες κιόλας να πας.

Έτσι, οι περισσότερες δυνατότητές σου μπορεί να μείνουν για πάντα ανέκφραστες – και θα αναρωτιέσαι “Ποιος είμαι;” και δε θα βρίσκεις απάντηση.

Έχω γράψει περισσότερα για αυτά τα σποράκια που φυτρώνουν μόνο υπό πίεση, σε προηγούμενο άρθρο που πρέπει να ξαναδείς – τι πιστεύεις για την πίεση; Ότι είναι κάτι καλό ή κάτι κακό;

Διάβασε το άρθρο: Είναι η πίεση όντως κάτι κακό, ή πάλι μας ξεγέλασαν;

Επίσης, θυμίσου, πως η αγάπη και οι καλές ανθρώπινες σχέσεις είναι η μεγαλύτερη ανάγκη για την ευτυχία μας.


Άλλα άρθρα που μπορείς να διαβάσεις:

Διάβασε παραπάνω για τα “Τα Δέκα Συναισθήματα Δύναμης και Ευτυχίας“, εδώ.
Πώς μπορώ να αγαπήσω περισσότερο τον εαυτό μου;

 

Εάν θες να εκτινάξεις τις επιδόσεις σου στο διάβασμα, αυτό το άρθρο είναι μόνο η αρχή. Ποια είναι τα πιο συχνά προβλήματα των μαθητών και των φοιτητών ή όσων έχουν διάβασμα;

1 - "Δεν μπορώ να συγκεντρωθώ."

2 - "Δεν έχω όρεξη να διαβάσω."

Γι'αυτό το λόγο δημιούργησα ένα πακέτο με όχι 1, όχι 2, αλλά 3 απαραίτητα και άμεσα εφαρμόσιμα video Courses, το οποίο το ονόμασα  “Μόνο τα Σ.Ο.Σ.” - για πρακτικές και άμεσες λύσεις σε Συγκέντρωση, Όρεξη, και Συνήθειες


Από τα 3 Course του πακέτου, πληρώνεις μόνο τα δύο. Το 3ο είναι δώρο από εμένα.  Επίσης θα λάβεις και αρκετό έξτρα υλικό - Webinar Recordings και άλλα.


Μπες και δες περισσότερες πληροφορίες στη σελίδα.

 


***Σημειώσεις του συγγραφέα***

Πού έμαθα για τη “Σκληρή Αγάπη”,
και ποιος ήταν ο Πυγμαλίων και ταιριάζει στο πείραμα;

Για μένα, η ιστορία της Marva Collins είναι αυτή που μου δίδαξε το τι είναι η Σκληρή Αγάπη, και είναι το αγαπημένο μου υπόδειγμα “σκληρής αγάπης”.

Δείχνει το πώς μία κοινή δασκάλα κατάφερε με αυτή την αφορητη, αν και σκληρή, αγάπη να ξεκινήσει με ένα δωμάτιο του σπιτιού της με τα παιδιά της, το οποίο ονόμαζε σχολείο, και να καταλήξει σε μία αλυσίδα από σχολεία-υπόδειγμα, με μαθητές που να διαβάζουν Σαιξπηρ από το δημοτικό (είναι πολύ υψηλού επιπέδου αγγλική φιλολογία που τη διδάσκονται στο Πανεπιστημίο, γενικά).

Πώς απ’το τίποτα, ξεκινώντας σε μια απ’τις πιο δύσκολες περιοχές, με συμμορίες, gangsters, ναρκωτικά και όπλα, κατάφερε να μεταμορφώσει τη ζωή των μαθητών της ολοκληρωτικά, προσφέροντάς τους νόημα, αγάπη, γνώσεις και ανατροφή που ούτε οι γονείς τους δεν μπορούσαν να τους δώσουν.

Για όποιον δεν έχει διαβάσει το βιβλίο “Marva Collins’ Way“, το συνιστώ ανεπιφύλακτα.

* Ο Πυγμαλίων, κατά μία ιστορία, ήταν ένας γλύπτης (κατά μία άλλη ιστορία βασιλιάς) που ερωτεύτηκε ένα γυναικείο άγαλμα που είχε φτιάξει, και ζήτησε από την Αφροδίτη να του δώσει μία γυναίκα σαν αυτό. Την επόμενη μέρα, στη θέση του αγάλματος βρήκε μία γυναίκα, τη Γαλάτεια, την οποία και παντρεύτηκε και ο γιος τους ονομάστηκε Πάφος – ο ιδρυτής της Πάφου στην Κύπρο.

Το φαινόμενο πήρε το όνομά του Πυγμαλίωνα πολύ ταιριαστά, γιατί βλέπουμε πως στην αυτο-εκπληρούμενη προφητεία, σμιλεύουμε σύμφωνα με αυτά που πιστεύουμε, και το δημιούργημα γίνεται πραγματικότητα.

2 σκέψεις για το “Το καλό του να είσαι “κακός” με τον εαυτό σου”

  1. Τι να πω τώρα για εσάς!!!! Μου χτυπάτε καμπανάκια πολυδιάστατα….εκ πρώτης άποψης η αύρα σας δλδ το φως στο πρόσωπο σας μου κίνησε το ενδιαφέρον!!! Τώρα για το συγκεκριμένο άρθρο ,θεωρώ ,ότι είμαι σκληρή και ανεκτική ,δλδ δύο ταχυτήτων,…πιστεύω…είμαι κατά κάποιο τρόπο κυπερμαχος της σκληρής αγάπης ,αλλά και της ελαστικής αγάπης…κατά συνέπεια….ένα κομφουζιο

    1. Σας ευχαριστώ πολύ για τα καλά σας λόγια! Χαίρομαι που σας χτυπούσαν “καλά καμπανάκια” εγώ και όσα έλεγα! Όλοι μας είμαστε και από τα δύο, ανάλογα το πλαίσιο! Το νόημα είναι να γίνουμε συνειδητοί επί αυτού και να μπορούμε να αλλάζουμε ταχύτητες από επιλογή, και όχι να “κολλάμε” γιατί “έτσι είμαι”, και να μας κοροϊδεύει το μυαλό μας! Από την άλλη, χρειάζεται να μπορούμε να δούμε η “ελαστική αγάπη” αν γίνεται για χάρην δικής μας ευκολίας, ή για χάρην του άλλου, ενώ οι προσδοκίες παραμένουν υψηλές!

Γράψε την άποψή σου, σχόλια ή κάποια ιδέα σου, εδώ :)

Scroll to Top