Ή αλλιώς:
Η παγιδα της ταύτισης και πώς να την αποφύγεις
Πάντα ό,τι "αρνητικό" νιώθεις, έχει σαν σκοπό να σε κινητοποιήσει να αλλάξεις κάτι, ή να αναθεωρήσεις κάποια πράγματα, σύμφωνα με νέα δεδομένα.
Όμως, πόσες φορές θα κάτσουμε να αναμασάμε τα αρνητικά που μας συμβαίνουν καθημερινά, ξανά και ξανά;
Συχνά μας ξεφεύγει και μεγενθύνουμε τα αρνητικά συναισθήματα περισσότερο απ'όσο χρειάζεται.
Όμως το θέμα δεν είναι εκεί, γιατί όσο τα επεξεργαζόμαστε, εάν καταλήξουμε κάπως σε κάτι που μπορούμε να ελέγξουμε την επόμενη φορά, καλώς.
Εάν μπορούμε κάπως να το αποφύγουμε την επόμενη φορά, και έχουμε κάτι να μάθουμε, καλώς.
Αν μας κινητοποιήσουμε να λάβουμε δράση, καλώς.
Η πολύ συχνή παγίδα, όμως, είναι να εστιάσεις όλες σου τις σκέψεις γύρω απ'τα προβλήματά σου, να τα μεγενθύνεις στο μυαλό σου, και να αρχίσεις να ΤΑΥΤΙΖΕΣΑΙ με όλα αυτά τα προβλήματα και τις κακές συνήθειες.
Μην τα αγνοήσεις αυτά τα συναισθήματα, αλλά ούτε να τα μεγαλοποιήσεις σε βαθμό που να ταυτιστείς μαζί τους, λέγοντας "εγώ αυτός είμαι" ή "εγώ έτσι πάντα ήμουν".
Και αυτό, γιατί δεν είσαι εσύ τα αρνητικά σου συναισθήματα ή οι διαθέσεις σου. Όπως δεν είσαι ούτε τα θετικά σου συναισθήματα.
Ο λόγος που δεν είσαι τίποτε από τα δύο, είναι γιατί αυτά είναι τελείως ευμετάβλητα, τεχνητά και πλαστά.
Σκέψου μόνο πόσο εύκολα μεταβάλλονται όταν παίζεις ένα παιχνίδι ή όταν μπαίνεις σε έναν ρόλο και παίζεις θέατρο.
Είσαι εσύ ένα από αυτά; Ή όλα αυτά; Ή τίποτα από αυτά;
Οι διαθέσεις είπαμε πως είναι φίλτρα που βλέπουμε τον κόσμο, ορμόνες και μόρια μέσα στο σώμα μας που μας κάνουν να αισθανόμαστε έτσι, και παράγονται με κάποιο ερέθισμα και για να μας πουν κάτι.
Επιπλέον, όταν πέφτεις στην παγίδα και ταυτίζεσαι με τα συναισθήματα και τη διάθεσή σου ή με τις συνήθειές σου, θα σταματήσεις κάθε προσπάθεια να τα αλλάξεις.
Μπορείς να πεις "έτσι είμαι εγώ και δεν αλλάζω", και έτσι να παραιτηθείς από κάθε πιθανότητα αλλαγής.
Και τότε έχασες το παιχνίδι, γιατί πραγματική ήττα είναι μόνο η παραίτηση.
Πραγματική ήττα είναι μόνο η παραίτηση
Πολλοί το κάνουν αυτό γιατί τους αρέσει η συμπόνια και ο οίκτος που παίρνουν απ' τους γύρω τους.
Παίρνουν μία αίσθηση συμπόνιας, σύνδεσης και συμπαράστασης.
Με αυτόν τον τρόπο, όμως, επενδύεις πάνω στα συναισθήματα αυτά κάθε ημέρα, και προσκολλάσαι σε σημείο που να μην θες να τα εξαλείψεις ή να αντιληφθείς τι σημαίνουν. Γιατί πλέον υπάρχουν εκεί από συνήθεια - γίνονται μέρος του ποιος είσαι, της ταυτότητάς σου.
Έτσι, αν πας να τα αποχωριστείς, φοβάσαι.
Πιστεύεις ότι θα νιώσεις ακόμα μεγαλύτερο πόνο: τον πόνο της απώλειας του ποιος είσαι. Τον πόνο της απώλειας της ταυτότητάς σου (fear of loss of identity) που είναι από τους μεγαλύτερους πόνους που μπορεί να βιώσει κάποιος.
Έχοντας αυτά τα αρνητικά συναισθήματα στην καθημερινότητά σου, καθώς και συνήθειες που να τα ενεργοποιούν συνεχώς, τα χρησιμοποιείς πλέον για να τραβάς προσοχή, ενέργεια, χρόνο και λοιπά αγαθά από τους άλλους.
Αυτό που στην Ψυχιατρική ονομάζεται και "δευτερογενές όφελος".
Τα χρησιμοποιείς ως δικαιολογία της απραγίας σου, ή κακών συμπεριφορών που δεν είναι καθόλου αρεστές και αποδεκτές από τους γύρω σου, αλλά πρέπει να τις ανέχονται γιατί:
- "Κοιτα πόσο κακομοίρης είμαι εγώ",
- "κοίτα πόσο με έχει βασανίσει η ζωή",
- "κοίτα τι τραβάω",
- "κοίτα πόσο μίζερο με έκαναν" κλπ.
Και δεν είναι πράγματα που απαραίτητα θα πει λεκτικά κάποιος, αλλά τα φωνάζει με όλο του το είναι, με μη-λεκτικούς τρόπους - στάση σώματος, πράξεις, ύφος, τόνο/χροιά φωνής και τα λοιπά.
Αυτή είναι η μεγαλύτερη παγίδα που μπορεί να πέσει ένας άνθρωπος. Μια πραγματική φυλακή. Πρόσεχέ την.
Αν την έχεις σαν συνήθεια, ίσως αυτό το άρθρο σε κάνει απλά να σκεφτείς και βάλει τον σπόρο της αμφιβολίας μέσα σου. Ας είναι.
Όχι. ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ οι κακές σου συνήθειες, και τα προβλήματά σου.
Είσαι κάτι πολύ πιο περίπλοκο, μία πολύ μεγαλύτερη γκάμα δυνατοτήτων.
Όλοι είμαστε ελεύθεροι, ανεξαρτήτως αν κάνουμε συνεχώς τις ίδιες και τις ίδιες επιλογές.
Είμαι σίγουρος ότι μπορείς να βρεις και άλλα πράγματα απ'τα οποία θα αισθανθείς άνεση και πως είσαι σημαντικός. ΜΗΝ επαναπαύεσαι μέσα στα αρνητικά συναισθήματα.
Εάν από το παρελθόν έχεις ήδη ταυτιστεί με τα συναισθήματά σου και λες "εγώ είμαι αυτός", μετά από αυτό το άρθρο θα αρχίσεις να παρατηρείς σιγά σιγά στιγμές που πιάνεις τον εαυτό σου να λέει "εγώ είμαι ...". Θα αρχίσεις να βλέπεις όλο και πιο συχνά τα συναισθήματά σου να αλλάζουν εύκολα, και θα αρχίσεις να διερωτάσαι… “Είμαι όντως εγώ αυτά;”
Σιγά σιγά θα δεις ότι δεν είσαι.
Κατανόησε ότι όταν επενδύεις σε αυτά, όταν τους δίνεις μεγαλύτερη σημασία και τα τονίζεις (τόσο στον εαυτό σου, όσο και στους άλλους), άθελά σου τα μεγενθύνεις.
Συζητώντας τα, γκρινιάζοντας, και με κάθε λόγο που προσφέρει παραπάνω ενέργεια σε αυτό το συναίσθημα, διαιωνίζεις και την παραμονή σου στην "επίγεια κόλαση", που είναι η καθημερινότητά σου όσο ταυτίζεσαι με αυτά τα συναισθήματα.
Θυμίσου ότι τα συναισθήματά σου είναι απλή βιοχημεία του εγκεφάλου σου, χημικές ουσίες. Αυτό δεν μειώνει καθόλου από τη μαγεία και το μυστήριό τους, όμως το ότι είναι μέρος του σώματός σου, δεν τα κάνουν “Εσύ”.
Είναι μόνο ένα μικρό μέρος της Μεγάλης εικόνας του ποιος είσαι.
“Εσύ” είσαι κάτι πολύ περισσότερο, και μπορείς να ξεφύγεις από τη σαγηνευτική τους πλάνη, να πας κόντρα, να εκπαιδεύσεις άλλες συνήθειες σκέψης, δράσης και συναισθημάτων.
Υπάρχουν και Δέκα Συναισθήματα Δύναμης, τα οποία ΑΝ θες να τα αισθάνεσαι με μεγαλύτερη ένταση και διάρκεια στη ζωή σου, όπως το οτιδήποτε άλλο, θες να βρεις τα κουμπιά που τα ενεργοποιούν στο μυαλό σου, να τα εκπαιδεύσεις και να εστιάζεις περισσότερο σε αυτά.
Δεν στο λέω για να ταυτιστείς με τα θετικά συναισθήματα, καθώς και με αυτά εάν ταυτιστείς, ενέχονται πολλοί κίνδυνοι. Αλλά στο λέω για να τα εξερευνήσεις περισσότερο σαν άλλο ένα αχαρτογράφητο μέρος του εαυτού σου.
Διάβασε το άρθρο Τα Δέκα Συναισθήματα Δύναμης και Ευτυχίας και ξεκίνα!
