Αισθάνεσαι και εσύ φυλακισμένος; Αν ναι, δεν είσαι ο μόνος.
Αρκετός κόσμος από την αρχή των περιορισμών αισθανόταν εγκλωβισμένος, αλλά ιδίως τώρα με τα νέα μέτρα από 23/3, πολύς κόσμος που ήταν στα πρόθυρα, τώρα είναι εμφανώς ενοχλημένος και πιεσμένος.
Ίσως και εσύ να έχεις ζοριστεί οικονομικά ή να έχεις χάσει τη δουλειά σου, και να μην ξέρεις τι να κάνεις και να αισθάνεσαι εγκλωβισμένος.
Όμως είναι όντως οι περιορισμοί που σε κάνουν να αισθάνεσαι πιεσμένος και περιορισμένος; Φαινομενικά, ναι.
Φταίει ιδίως το γεγονός ότι στο επιβάλλουν, έτσι;
Και όμως, ο λόγος για τον οποίο αισθάνεσαι έτσι είναι το νόημα που του έχεις δόσει = εσύ τι πιστεύεις για τα όσα συμβαίνουν.
"
Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ είναι εσωτερική υπόθεση. Μπορείς να τα έχεις όλα και να νιώθεις στέρηση. Μπορείς να είσαι κλεισμένος σπίτι και να νιώθεις ελεύθερος. Ελευθερία δεν είναι να μπορώ να κάνω ό,τι θέλω, αλλά να νιώθω ελεύθερος ακόμα κι αν επιλέξω να μην το κάνω*.
Ο Μαντέλα ένιωθε ελεύθερος 27 χρόνια μέσα στο κελί του γι’αυτό κι έγινε αυτός που έγινε.”
*(αλλιώς είσαι ουσιαστικά σκλαβωμένος από τις επιθυμίες σου)
Δε θα μπορούσα να το διατυπώσω καλύτερα.
Τα συναισθήματά μας δεν πηγάζουν από τις καταστάσεις (κάτι εκεί έξω - αντικειμενικό) - αλλά από το νόημα που δίνουμε σε αυτές (κάτι μέσα μας - υποκειμενικό).
Τα συναισθήματά μας δεν πηγάζουν από τις καταστάσεις - αλλά από το νόημα που εμείς δίνουμε σε αυτές.
Και ξέρεις ποιο είναι το καλύτερο; Ότι μπορούμε να αλλάξουμε το τι νόημα δίνουμε στις καταστάσεις. Έχεις σκεφτεί συνειδητά το τι σημαίνει αυτή η κατάσταση, ή έχεις δεχτεί αφιλτράριστα τα όσα μας μεταφέρουν από τον περίγυρό μας;
Κάποιος μπορεί να θεωρεί την καραντίνα σαν φυλάκιση και εγκλωβισμό, κάποιος σαν σωτηρία για τους αγαπημένους του, κάποιον άλλον να μην τον νοιάζει καν, γιατί δεν άλλαξε η καθημερινότητά του.
Εσύ ΤΙ νόημα δίνεις στην καραντίνα και τους περιορισμούς;
Μπορείς να παρατηρήσεις το πώς μιλάς για αυτά, και τι υπονοείς με αυτά που λες.
Το βλέπεις σαν φυλακή; Ή σαν εξελικτικό άλμα; Και γιατί να μην είναι ΚΑΙ το δεύτερο;
Γιατί να μην είναι, πέρα από κάτι αγχωτικό και πιεστικό για την ανθρωπότητα, και μία ευκαιρία να αναθεωρήσεις πολλά από το παρελθόν σου, και να ξεκινήσεις όλα αυτά που ήθελες να κάνεις τόσο καιρό και δεν έβρισκες χρόνο;
Η αλήθεια ότι όλο αυτό είναι κάτι το πρωτοφανές, σίγουρα. Δεν έχουμε αντιμετωπίσει ξανά κάτι τέτοιο, και δεν ξέρουμε πως θα κυλήσουν τα πράγματα. Το μέλλον είναι πολύ αβέβαιο.
Όμως μέσα σε αυτόν τον ωκεανό αβεβαιότητας είναι που καλούμαστε να βρούμε όποια βραχονησίδα σιγουριάς μπορούμε για να πιαστούμε.
Ο άνθρωπος είναι βιολογικά προγραμματισμένος κάθε φορά που στρεσάρεται, να καταφεύγει παραπάνω στις συνήθειές του - σε αυτές τις βραχονησίδες σιγουριάς, τις οποίες ξέρει, και του παρέχουν μία σχετική ασφάλεια σε σχέση με το άγνωστο εκεί έξω.
Ο άνθρωπος όταν βρίσκεται υπό πίεση, τείνει να μπαίνει στον αυτόματο πιλότο - καταφεύγοντας στις συνήθειες που ήδη έχει, μεγενθύνοντάς τις.
Βλέπεις, η ίδια κατάσταση μπορεί να ερμηνευθεί με πολλούς τρόπους, και από μόνη της, είναι κενή νοήματος.
Κάθε κατάσταση είναι καθρέφτης του εμείς ποιοι είμαστε.
Ο αισιόδοξος θα χαρεί, ο απαισιόδοξος θα στεναχωρηθεί, ο ανασφαλής θα προσβληθεί, ο δυνατός θα το εκμεταλλευτεί, και θα μπορέσει να προσφέρει κιόλας.
Γιατί πέρα από συνήθειες πράξεων, δηλαδή το αν γυμναζόμαστε, ή το να πλένουμε τα δόντια μας, έχουμε και:
- νοητικές συνήθειες (δηλαδή σκέψεις, μοτίβα και τρόπο που βλέπουμε ή που ερμηνεύουμε τις καταστάσεις) που σκεπτόμαστε καθημερινά και πολλές φορές την ημέρα, αλλά και
- συναισθηματικές συνήθειες, δηλαδή συναισθήματα που μας βγαίνουν πολύ πιο εύκολα και τα οποία έχουμε συνηθίσει να τα αισθανόμαστε σε καθημερινή ή εβδομαδιαία βάση, και αν δεν τα αισθανθούμε, μας φαίνεται περίεργο.
Όλες αυτές οι συνήθειες είναι για να μας παρέχουν κάποιο μικρό έλεγχο, και ξέρουμε ότι θα μας φέρουν ένα προβλεπόμενο αποτέλεσμα ή κάποια επιβράβευση.
Όμως για να καταφέρουμε να αλλάξουμε το οτιδήποτε, θα πρέπει πρώτα να παρατηρήσουμε, και να αποκτήσουμε επίγνωση.
Μπορούμε να αλλάξουμε μόνο ότι φέρουμε στο φως του Συνειδητού, μέσα από την προσεκτική εστίαση, καταγραφή και παρακολούθηση.
Αυτό που παραμένει στην Άβυσσο, στο σκοτάδι του ασυνειδήτου, στην άγνοια, δεν μπορούμε να το αλλάξουμε ηθελημένα. Και είναι λογικό, γιατί δεν ξέρουμε καν πως υπάρχει.
Να μερικές ερωτήσεις να κάτσεις να σκεφτείς:
- Εσύ πώς βλέπεις την κατάσταση;
- Τι νόημα έχει για σένα προσωπικά αυτή η φάση με τον ιό;
- Έχει κάποιο νόημα ή όχι;
- Πού ξοδεύεις τον περισσότερό σου χρόνο μέσα στην ημέρα;
- Πέρα από το από πάνω, ποιο είναι το 2ο πράγμα στο οποίο ξοδεύεις τον περισσότερό σου χρόνο;
- Τι κάνεις όταν ξυπνάς το πρωί;
- Ποια είναι τα κυρίαρχα συναισθήματα μέσα στην ημέρα σου;
- Τα κυρίαρχα συναισθήματα μέσα στην εβδομάδα σου;
- Αν κολλούσες σε μία «μέρα της Μαρμότας» (από τη γνωστή ταινία «Groundhog day») και αυτά που κάνεις τώρα συνέχιζες να τα κάνεις καθημερινά ακριβώς τα ίδια, σα να ξαναζείς την ίδια μέρα για 1 χρόνο, ή για 3 χρόνια.. Πού θα σε οδηγούσαν; Να γίνεις καλύτερος ή χειρότερος; Καλύτερος σε ποιους τομεις; Χειρότερος σε ποιους τομείς;
Ελπίζω να σε προβλημάτισα. Γράψε στα σχόλια.
Τέλος, θέλω να κλείσω με κάτι που είχε πει ένας Εβραίος Ψυχίατρος, ο Βίκτορ Φρανκλ, τον οποίο είχαν συλλάβει, φυλακίσει σε στρατόπεδο συγκέντρωσης, και βασανίσει οι Γερμανοί Ναζί, αλλά παρ’όλα αυτά, επιβίωσε, βοηθούσε τους υπόλοιπους φυλακισμένους, και έγραψε για την εμπειρία του στο καταπληκτικό βιβλίο - Το νόημα της Ζωής (μεταφρασμένο στα Ελληνικά - πρωτότυπος τίτλος: "Man's search for meaning")
Τα πάντα μπορούν να τα στερήσουν από έναν άνθρωπο εκτός από ένα: την τελευταία από τις ανθρώπινες ελευθερίες - το να επιλέγει κάποιος τη στάση του ανεξαρτήτως περιστάσεων, το να επιλέγει κάποιος τον δικό του δρόμο. - Viktor E. Frankl
Μπορείς να διαβάσεις περισσότερα για το πώς βλέπουμε τον κόσμο μας - ένα καταπληκτικό νοητικό μοντέλο που επηρεάζει θεαματικά όλη μας τη ζωή χωρίς να το καταλαβαίνουμε.
Άρθρο: "Ο καθοριστικός παράγοντας της ευτυχίας σου"
Πώς από τη μία γινόμαστε θύματα και έρμαια των περιστάσεων, και από την άλλη, μπορούμε να γίνουμε ήρωες της δικής μας ζωής. Με μία «απλή» αλλαγή οπτικής, κάτω από τις ίδιες συνθήκες.
Γιατί, ναι. Εχει τόση σημασία. Έχεις ως κέντρο κάτι που μπορείς να ελέγξεις, ή κάτι άλλο «κάπου εκεί έξω», εκτός του δικού σου ελέγχου;
